Początki miasteczka Cefalu sięgają prawdopodobnie V w
p.n.e., kiedy to u podnóża góry Rocca, w miejscu gdzie teraz znajduje się
starówka, wybudowano grecką fortecę obronną. W późniejszym okresie, w czasach
bizantyjskich, z uwagi na bezpieczeństwo centrum miasteczka zostało
"przeniesione" na szczyt góry, choć część mieszkańców pozostała mimo
to w swoich domostwach nad brzegiem morza.
W XI wieku Cefalu zdobyte zostaje przez Normanów , a w 1131 roku król Sycylii Roger II cudownie
ocalony z katastrofy swojego okrętu zniszczonego przez sztorm, przysięga Bogu, że w zamian za ocalenie wybuduje
tu katedrę.
Katedra jest uważana za jeden z najbardziej imponujących zabytków epoki normańskiej we Włoszech. Król Roger II ściągnął do Cefalu mistrzów bizantyjskich z Konstantynopola, którzy zaadoptowali zbudowaną według nordyckich wzorców architektonicznych świątynię, poprzez orientalne dekoracje.
Do katedry przylega klasztor, którego wirydarz otoczony jest pięknie zdobionymi kolumnami. To naprawdę misterna robota, a każda kolumna ma inaczej rzeźbione kapitele.
Kolejna rzecz która urzeka w Cefalu, to plaża i stary port.
Niektorzy mówią, że jest brzydki, odrapany, jakby opuszczony. Nic bardziej mylnego, to miejsce tętni życiem. W jednej z knajpek mieszczących się w tych starych budynkach zjedliśmy przepyszny obiad, mając przed oczami taki oto widok:
aż się nie chce opuszczać tego miejsca :)
Zagłębiając się w uliczki starego miasta napotykamy wiele pięknych, średniowiecznych budynków. Ciężko je co prawda sfotografować z uwagi na szerokość ulicy, ale są naprawdę imponujące.
Jednym z ciekawych zakątków Cefalu jest też stara średniowieczna pralnia publiczna. Usytuowana przy ujściu podziemnej rzeki Cefalino, wpływającej tu do morza. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu kobiety z Cefalu klęczały przy zbiornikach trąc ubrania o kamienie.
Uliczki tak wąskie, że sól można pożyczyć bez wychodzenia z domu :)
I jeszcze kilka migawek zamiast słów....
Po prostu pięknie.....
